Al maanden van tevoren verheug ik mij altijd op de feestdagen en het aantal recepten dat ik hiervoor reserveer is altijd te veel. Geeft niets; volgend jaar is er gewoon weer een Kerst en een Oud en Nieuw.
Maar deze keer kwam er een onverwacht kadootje extra; sneeuw en niet eens een klein beetje ook. Daar hebben wij dan ook zoveel mogelijk van genoten. Stel je voor dat dit met al dat global warming straks nooit meer voorkomt! Dan wil je er toch alle uitgehaald hebben wat er uit was te halen?
Nou, dat hebben we ook gedaan. Maar ja, dan gaat de tijd snel en blijft er minder over voor het bakken van zoete broden en oliebollen. En ja, dan moet je keuzes maken.
Nu heb ik inmiddels ook wel een klein beetje genoeg van al het zoete en de tussendoortjes. Het zuurdesem stond te lonken op mijn aanrecht en kijk; daar heb ik nu wel weer trek in. Een eerlijke zachte zuurdesem boterham met een plak goede kaas.
Oliebollen zijn er natuurlijk wel maar 'niet zelf gebakken'(tsssssss). Dat komt volgend jaar wel weer. Als het kwakkelt met de Kerstdagen of misschien de zon zelfs wel schijnt?
31 Dec 2009
26 Dec 2009
On the road again
Heerlijk, sneeuw en vorst. Eindelijk een echte winter en toch een klein beetje een Witte Kerst. Dat hebben we mooi binnen dit jaar en deze winter kan voor mij niet meer stuk.
Maar nu het zo'n beetje afgelopen is vind ik het ook best. Wonend in een omgeving waar je heerlijk kunt hardlopen begin je toch al aardig onrustig te worden als de gladheid eindelijk verdwijnt en de zon zelfs even terug komt.
Vanmorgen heb ik met de hond lopend snel mijn vertrouwde pad geinspecteerd. Dat was prima; sneeuw en ijsvrij. Alleen om er te komen moest je glibberend halsbrekende toeren uithalen. De enige optie was om even een stuk langs de weg te lopen waar sommige automobilisten toch een beetje moeite mee hadden.
Heerlijk, na een blessure en een dikke week 'verplichte' rust vanwege de gladheid is het een feestje om helemaal opgaand in je eigen tempo lekker te lopen. Het ging om het lopen en niet om snelle tijden of lange afstanden. Natuurlijk kijk ik achteraf wel even hoe snel ik was en hoe ver ik ben gekomen maar dat is naderhand.
Als dit weer aan houdt, kan ik mij fijn verheugen op de volgende keer.
Maar nu het zo'n beetje afgelopen is vind ik het ook best. Wonend in een omgeving waar je heerlijk kunt hardlopen begin je toch al aardig onrustig te worden als de gladheid eindelijk verdwijnt en de zon zelfs even terug komt.
Vanmorgen heb ik met de hond lopend snel mijn vertrouwde pad geinspecteerd. Dat was prima; sneeuw en ijsvrij. Alleen om er te komen moest je glibberend halsbrekende toeren uithalen. De enige optie was om even een stuk langs de weg te lopen waar sommige automobilisten toch een beetje moeite mee hadden.
Heerlijk, na een blessure en een dikke week 'verplichte' rust vanwege de gladheid is het een feestje om helemaal opgaand in je eigen tempo lekker te lopen. Het ging om het lopen en niet om snelle tijden of lange afstanden. Natuurlijk kijk ik achteraf wel even hoe snel ik was en hoe ver ik ben gekomen maar dat is naderhand.
Als dit weer aan houdt, kan ik mij fijn verheugen op de volgende keer.
21 Dec 2009
In de Kerststemming
Ik weet het, ik weet het. Eigenlijk zou ik nu tot aan mijn ellebogen in het deeg voor stol of pannetone moeten zitten. Of meedoen met die geweldige Bread Baking Babes en zo'n goddelijke Weense Striesel moeten bakken. Nee, niks van dat al. Tot aan vandaag was het allemaal 'werken' wat de klok sloeg en de kerstsfeer was ver te zoeken.
Tot afgelopen zondag; een dik pak sneeuw als verrassing en kinderen die buiten met hun slee spelen; dik ingepakt als kleine kabouters met rode wangen. Einden lopen in de sneeuw met een hond die achter iedere sneeuwbal aangaat. Zoiets gewoons als naar je werk gaan wordt opeens een avontuur. Met de sneeuwschep in de auto, een goed opgeladen mobiel en een thermoskan met hete thee voor het geval ik vast kwam te zitten, leek het meer een reis naar het Poolgebied dan mijn vertrouwde gangetje naar het werk. Opvallend hoe vriendelijk iedereen elkaar weer helpt en met veel gelach elkaars auto aanduwt. Kijk, dat was nu net laatste duwtje dat ik nodig had om in de stemming te komen.
Vanavond gaat het dus beginnen: starten met het voordeeg voor de Pannetone die ik in mijn Angelfood blik wil bakken en misschien probeer ik zelfs de Weense Striesel, al was het maar voor de fun.
Tot dan; het meest zoete brood wat ik de afgelopen tijd heb gebakken en dat heerlijk geurt en smaakt. Wees gewaarschuwd; het is een zoet broodje en eigenlijk het lekkerst met een lik roomboter of een plak jonge kaas.
Vermont haverbrood met maplesirup (van King Arthur Flour: the all-purpose baking book). Het originel recept is hier gehalveerd; dit is genoeg voor een klein brood.
300 tot 310 ml kokend water
50 gram havermout of havervlokken
50 ml maplesirup
0,5 eetlepel honing
30 gram boter
0,5 eetlepel zout
0,5 theelepel kaneel
0,5 eetlepel instant gist
205 gram volkoren meel
270 gram tarwemeel
Meng de havermout, maplesirup, honing, boter, zout, kaneel en kokend water in een grote plastic kom. Laat dit afgedekt staan tot het afgekoeld is tot kamertemperatuur.
Voeg de kist en de twee meelsoorten toe en kneed dit tot een soepel deeg. Met de hand kost dit ongeveer 10 minuten en met de Kitchenaid 5 tot 7 minuten. Leg het deeg in een met olie ingevette plastig kom en laat het rijzen tot het in omvang is verdubbeld. Dit kost bij kamertemperatuur ongeveer een uur.
Vouw het deeg met de businessletter turn en laat het weer ongeveer 30 minuten rijzen. Herhaal dit laatste nog een maal en vorm er daarna een brood van. Leg het brood in het bakblik (dit is genoeg voor een klein formaat van glas) en laat het verder rijzen tot het net niet is verdubbeld in omvang. Verwarm het laatste halve uur de oven vast op 250 graden Celsius. Als het brood klaar is om in de oven gezet te worden, kan het worden ingesneden. Als je het eerst met bloem bestuift en daarna met een ouderwets scheermesje in één haal een flinke jaap geeft, krijg je het mooiste resultaat.
Bak het brood 10 minuten en verlaag de temperatuur naar 220 graden C. Bak het nu nog 20 minuten. Haal het brood uit de oven en uit de vorm en laat het afkoelen op een rooster. Dit brood blijft een paar dagen lekker vers.
Tot afgelopen zondag; een dik pak sneeuw als verrassing en kinderen die buiten met hun slee spelen; dik ingepakt als kleine kabouters met rode wangen. Einden lopen in de sneeuw met een hond die achter iedere sneeuwbal aangaat. Zoiets gewoons als naar je werk gaan wordt opeens een avontuur. Met de sneeuwschep in de auto, een goed opgeladen mobiel en een thermoskan met hete thee voor het geval ik vast kwam te zitten, leek het meer een reis naar het Poolgebied dan mijn vertrouwde gangetje naar het werk. Opvallend hoe vriendelijk iedereen elkaar weer helpt en met veel gelach elkaars auto aanduwt. Kijk, dat was nu net laatste duwtje dat ik nodig had om in de stemming te komen.
Vanavond gaat het dus beginnen: starten met het voordeeg voor de Pannetone die ik in mijn Angelfood blik wil bakken en misschien probeer ik zelfs de Weense Striesel, al was het maar voor de fun.
Tot dan; het meest zoete brood wat ik de afgelopen tijd heb gebakken en dat heerlijk geurt en smaakt. Wees gewaarschuwd; het is een zoet broodje en eigenlijk het lekkerst met een lik roomboter of een plak jonge kaas.
Vermont haverbrood met maplesirup (van King Arthur Flour: the all-purpose baking book). Het originel recept is hier gehalveerd; dit is genoeg voor een klein brood.
300 tot 310 ml kokend water
50 gram havermout of havervlokken
50 ml maplesirup
0,5 eetlepel honing
30 gram boter
0,5 eetlepel zout
0,5 theelepel kaneel
0,5 eetlepel instant gist
205 gram volkoren meel
270 gram tarwemeel
Meng de havermout, maplesirup, honing, boter, zout, kaneel en kokend water in een grote plastic kom. Laat dit afgedekt staan tot het afgekoeld is tot kamertemperatuur.
Voeg de kist en de twee meelsoorten toe en kneed dit tot een soepel deeg. Met de hand kost dit ongeveer 10 minuten en met de Kitchenaid 5 tot 7 minuten. Leg het deeg in een met olie ingevette plastig kom en laat het rijzen tot het in omvang is verdubbeld. Dit kost bij kamertemperatuur ongeveer een uur.
Vouw het deeg met de businessletter turn en laat het weer ongeveer 30 minuten rijzen. Herhaal dit laatste nog een maal en vorm er daarna een brood van. Leg het brood in het bakblik (dit is genoeg voor een klein formaat van glas) en laat het verder rijzen tot het net niet is verdubbeld in omvang. Verwarm het laatste halve uur de oven vast op 250 graden Celsius. Als het brood klaar is om in de oven gezet te worden, kan het worden ingesneden. Als je het eerst met bloem bestuift en daarna met een ouderwets scheermesje in één haal een flinke jaap geeft, krijg je het mooiste resultaat.
Bak het brood 10 minuten en verlaag de temperatuur naar 220 graden C. Bak het nu nog 20 minuten. Haal het brood uit de oven en uit de vorm en laat het afkoelen op een rooster. Dit brood blijft een paar dagen lekker vers.
20 Dec 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)