De volgende stap.....

Het hardlopen is nu, na dik anderhalf jaar, zo gaandeweg een gewoonte geworden. Wonen aan de rand van een mooi hardloop gebied maakt de drempel om de schoenen aan te trekken en de deur achter mij dicht te doen een stuk lager.

Hoewel het in de winter een stuk minder druk is, zijn er altijd wel andere liefhebbers op pad. Omdat ik nog overwegend langzame duurlopen doe, word ik zeer regelmatig ingehaald. Wat is dan leuker om naar de techniek van je voorganger te kijken? Waar de één met duidelijk veel moeite en steunend met ingezakte rug van vermoeidheid mij passeert, gaat een ander met een prachtige lichtvoetige tred en rechte houding mij voorbij. Het is altijd weer een goed moment om mij te realiseren dat er best nog wel wat aan mijn techniek gesleuteld kan worden.

Dat is het afgelopen half jaar na mijn laatste blessure steeds mijn uitgangspunt geweest; werken aan mijn chi-techniek en niet te veel aan het resultaat wat ik wil behalen. Eerst de techniek, dan komt de rest later wel. Zo ben ik bijna driekwart jaar bezig geweest met het oefenen van de techniek van het benenwerk: tenen laag houden, hielen optillen en vooral de benen bewegen alsof je fietst. Nou, dat laatste zou ik al rasechte Nederlander in no time onder de knie moeten krijgen maar het heeft toch heel wat hoofdbrekens gekost. Iedere keer weer opnieuw de bewuste passages uit het boek van Danny Dreyer lezen en vaak kijken op de weblog van Marion Meesters en dan maar weer proberen. Vooral de weblog van Marion heeft mij goed op weg geholpen.

Een paar weken geleden, lopend in het eerste dikke pak sneeuw, lukte het ineens. Het leek wel alsof het kwartje opeens op zijn plek viel en meteen begreep ik niet waarom ik daar nu zo lang over heb gedaan. Sindsdien pas ik deze techniek zo vaak toe als maar mogelijk is; tijdens het wandelen met de hond maar ook tijdens het boodschappen doen. Het gaat uiteindelijk steeds beter en wordt steeds meer een gewoonte.

Dat betekent dat de volgende stap gemaakt kan worden; het overgaan tot schoenen met minder steun. In januari komt de Inov-8-f-Lite mijn kant op en dan begint het langzame wennen aan schoenen zonder toeters en bellen. Het zal ongetwijfeld wel even duren eer ik mijn trainingen volledig op de Inovs kan doen maar ik verheug mij er nu al op om naar dat moment toe te werken.

Sneeuw, sneeuw en nog eens...........................

Het is winter, zelfs al voordat volgens onze kalender het begin van de winter ingaat. Het tweede jaar achtereen vriest en sneeuwt het al begin december.

Er is zelfs één dag dat het niet meer op lijkt te houden met het sneeuwen; grote dikke vlokken vallen zacht op de grond en tijdens de avondwandeling met de hond lijkt het wel alsof de hele wereld stil is. Dat is hier, in de randstad, op zich al heel bijzonder want er is altijd wel geluid aanwezig. Het schept een aparte bijna magische sfeer.

Een mooie gelegenheid om mijn chi-running techniek te verfijnen. Lekker ingepakt in drie lagen en met een muts en handschoenen ga ik in een breed spoor lopen. De sneeuw is platgelopen waardoor het iets gladder is.

Denkend aan de aanwijzingen van Marion (let op je houding, land onder je lichaam en op de midden voet, maak een fiets beweging) loop ik geconcentreerd het spoor uit. Mijn onderbenen zijn ontspannen en tegen al mijn verwachtingen in krijg ik geen koude voeten. Nat worden ze natuurlijk wel, want zo af en toe moet ik toch door een flinke laag sneeuw. Na drie kwartier heb ik het rondje rond en ben ik dik tevreden. Het loopt niet sneller met deze koude maar dat hoeft ook niet, met zo'n mooie omgeving om van te genieten.

De warme douche en een lekkere kop thee zijn een heerlijke beloning.