Het is winter, zelfs al voordat volgens onze kalender het begin van de winter ingaat. Het tweede jaar achtereen vriest en sneeuwt het al begin december.
Er is zelfs één dag dat het niet meer op lijkt te houden met het sneeuwen; grote dikke vlokken vallen zacht op de grond en tijdens de avondwandeling met de hond lijkt het wel alsof de hele wereld stil is. Dat is hier, in de randstad, op zich al heel bijzonder want er is altijd wel geluid aanwezig. Het schept een aparte bijna magische sfeer.
Een mooie gelegenheid om mijn chi-running techniek te verfijnen. Lekker ingepakt in drie lagen en met een muts en handschoenen ga ik in een breed spoor lopen. De sneeuw is platgelopen waardoor het iets gladder is.
Denkend aan de aanwijzingen van Marion (let op je houding, land onder je lichaam en op de midden voet, maak een fiets beweging) loop ik geconcentreerd het spoor uit. Mijn onderbenen zijn ontspannen en tegen al mijn verwachtingen in krijg ik geen koude voeten. Nat worden ze natuurlijk wel, want zo af en toe moet ik toch door een flinke laag sneeuw. Na drie kwartier heb ik het rondje rond en ben ik dik tevreden. Het loopt niet sneller met deze koude maar dat hoeft ook niet, met zo'n mooie omgeving om van te genieten.
De warme douche en een lekkere kop thee zijn een heerlijke beloning.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment