Maar voor het hardlopen maak ik graag een uitzondering; niet tijdens het lopen zelf maar naderhand. Natuurlijk hoop ik stiekem ooit zo ver te komen dat ik een marathon uit kan lopen maar op dit moment kijk ik nog liever terug op wat ik in een jaar heb opgebouwd. Voor iemand die nog geen minuut achter elkaar kon hardlopen zonder schietgebedjes dat 'het maar snel afgelopen mocht zijn' ,is er in een jaar veel gebeurd.
De eerste keer dat ik het vol kon houden om 5 minuten hard te lopen ging ik helemaal uit mijn dak maar de eerste keer dat ik 30 minuten aan één stuk door kon lopen was pas echt geweldig. Ik heb mijzelf die dag beloond met een leuk shirt waar ik al een tijdje naar had lopen lonken.
Inmiddels zijn de afstanden opgebouwd naar een dik uur en wordt er hard getraind voor de 10 mijl. En wie weet...........misschien de Dam tot Dam loop eind dit jaar? In ieder geval vind ik het lopen zelf nog steeds het leukste en het halen van de prestatie komt op de laatste plaats. Het is het proces ernaar toe, of misschien kan ik hier beter over het pad ernaar toe spreken, wat ik het leukste vind. Misschien is dat ook de reden waarom het chi-running mij zo aanspreekt. Het gaat hier ook vooral om het proces en het plezier dat je eraan beleeft. Nou, dat plezier is er wel.
En het achterom kijken? Dat blijf ik doen want ik kijk terug op een heel fijn jaar en naar het pad dat ik tot nu toe heb mogen lopen. Alleen, of ik het gezelschap van dochterlief. In mijn eigen woonplaats of in Zweden, het was allemaal genieten.
Het vooruit kijken? Ja, dat is er ook; alleen is het dan het vooruitzicht op een paar extra trainingen chi-running waar mijn techniek verder wordt aangescherpt en hopelijk op nog heel veel mooie tochten in de natuur.
No comments:
Post a Comment