Zo maar een training

Het is zondagochtend en het is nog stil buiten. Het heeft eindelijk een nacht geregend en hoewel het bewolkt is, begint de zon voorzichtig door te breken. Er hangt nog een beetje damp boven de velden. Het ruikt schoon buiten en alles ziet er fris uit. Het fluitekruid is uitgebloeid maar de zware zoet lucht hangt nog een beetje langs de vaart.

Het is heerlijk om nu te lopen. Om de ochtendstilte niet te verbreken ligt de metronoom nog thuis op de tafel. In mijn hoofd probeer ik het ritme van 180 per minuut vast te houden. Vandaag had ik aandacht aan mij techniek willen besteden; voorover leunen, de hals niet te ver naar voren, niet afzetten met de voeten en vooral genieten. Dat laatste lukt nog het beste.

Als ik langs de plas loop, hoor ik de koekoek en ik word verrast door een kikkerkoor. Geweldig, er zitten een paar mooie diepe bassen tussen. Het is een ontspannend rondje waar ik tot en met de laatste minuut van geniet. Hier doe ik het nu voor. Een ontbijt met zelf gebakken Italiaans granenbrood maakt het helemaal af.