On the road again

Heerlijk, sneeuw en vorst. Eindelijk een echte winter en toch een klein beetje een Witte Kerst. Dat hebben we mooi binnen dit jaar en deze winter kan voor mij niet meer stuk.

Maar nu het zo'n beetje afgelopen is vind ik het ook best. Wonend in een omgeving waar je heerlijk kunt hardlopen begin je toch al aardig onrustig te worden als de gladheid eindelijk verdwijnt en de zon zelfs even terug komt.

Vanmorgen heb ik met de hond lopend snel mijn vertrouwde pad geinspecteerd. Dat was prima; sneeuw en ijsvrij. Alleen om er te komen moest je glibberend halsbrekende toeren uithalen. De enige optie was om even een stuk langs de weg te lopen waar sommige automobilisten toch een beetje moeite mee hadden.


Heerlijk, na een blessure en een dikke week 'verplichte' rust vanwege de gladheid is het een feestje om helemaal opgaand in je eigen tempo lekker te lopen. Het ging om het lopen en niet om snelle tijden of lange afstanden. Natuurlijk kijk ik achteraf wel even hoe snel ik was en hoe ver ik ben gekomen maar dat is naderhand.

Als dit weer aan houdt, kan ik mij fijn verheugen op de volgende keer.